Postać wybitna i to na skalę światową. Ojciec Święty Jan Paweł II to postać wybitna i to na skalę światową. Już od najmłodszych lat wykazywał niezwykły charakter, religijność oraz empatię. W ciągu swojego życia widział wiele. Zarówno pozytywnych, jak i negatywnych rzeczy. Miał łatwość przemawiania do ludzi i zjednywania sobie ich, niezależnie od wieku, wiary, koloru skóry, wyznania religijnego, czy poglądów politycznych. W jakiś tajemniczy, może właśnie natchniony przez Ducha Świętego sposób, przemawiał tak, że wszyscy milkli, ale jednocześnie w ludzkich sercach dokonywała się prawdziwa rewolucja. Jan Paweł II odważnie wypowiadał się dosłownie na każdy temat, który go nurtował, o który był pytany. Nigdy nie pozostawił swojego rozmówcy ze znakiem zapytania. Wyjaśniał tak, jak umiał. Dorosłym i dzieciom, wierzącym i niewierzącym, wyznawcom religii chrześcijańskich, ale i innym. Przytoczmy poniżej tylko kilka cytatów, które wywarły wpływ na świat i ludzi: O dzieciach- ” Każdy człowiek, każde dziecko jest słońcem, które wschodzi. Dzieci są nadzieją, która rozkwita wciąż na nowo, projektem, który nieustannie urzeczywistnia, przyszłością, która pozostaje zawsze otwarta. Są owocem miłości małżeńskiej, która dzięki nim odżywa i się umacnia.” O miłości-” Niech nasza miłość będzie potężna. Niech nasza nadzieja będzie większa od wszystkiego, co się tej nadziei może sprzeciwiać.” O miłości- „Tylko miłość może wykluczyć używanie jednej osoby przez drugą. O miłości- „Uzdrówcie rany przeszłości miłością.” O miłości- ” Człowiek nie może żyć bez miłości. Człowiek pozostaje dla siebie istotą niezrozumiałą, jego życie jest pozbawione sensu, jeśli nie objawi mu się Miłość, jeśli nie spotka się z Miłością, jeśli jej nie dotknie i nie uczyni w jakiś sposób swoją, jeśli nie znajdzie w niej żywego uczestnictwa.” O rodzinie- „Rodzina Bogiem silna, staje się siłą człowieka i całego narodu.” O rodzinie- „Jak można kochać Boga, który jest niewidzialny, nie kochając człowieka, który jest obok nas.” O przyjaźni- „Przyjaciel sprawia, że nie lękam się samego siebie. Człowiek, który nie ma przyjaciół, ukrywa przed innymi to, co w nim najpiękniejsze.”
Tym razem dokumentem źródłowym była adhortacja apostolska "Familiaris consortio" z 1981 Co oznacza stwierdzenie Jana Pawła II, że mężczyzna i kobieta jako rodzice są „współpracownikami miłości Boga Stworzyciela”?Bóg, stwarzając człowieka jako mężczyznę i niewiastę, powierzył im zadanie: „bądźcie płodni i rozmnażajcie się”. W ten sposób mężczyzna i kobieta stali się współpracownikami miłości Boga Stworzyciela, ponieważ uczestniczą w procesie powiększania „rodziny” Bożego stworzenia. Poprzez rodzenie przekazują obraz Boga z człowieka na consortio nr 28 Jakie są obowiązki mężczyzny i kobiety w rodzinie?Obowiązki mężczyzny:• szanować równą godność kobiety• żyć ze swą żoną „w szczególnej formie przyjaźni osób”• kochać żonę tak, jak Chrystus kocha Kościół• zapewnić równy rozwój wszystkim członkom rodziny• być odpowiedzialnym za poczęte dzieci • dzielić z żoną obowiązki wychowawcze przez pracę i przez dawanie świadectwa dojrzałego życia chrześcijańskiegoFamiliaris consortio nr 25 kobiety:• Kobieta powinna przede wszystkim wypełniać zadania rodzinne i macierzyńskie, których wartość koniecznie trzeba uznać w odniesieniu do wszystkich innych zadań publicznych i wszystkich innych zawodówFamiliaris consortio nr 22 Obdarowywać sobą współmałżonka i dzieci• Budować dzień po dniu wraz z dziećmi i innymi członkami rodziny komunię osób, tworząc z rodziny „szkołę bogatszego człowieczeństwa” • Sprawować swoją władzę rodzicielską jako służbę dobru dzieci i umożliwienie im osiągnięcie odpowiedzialnej wolności• zachować świadomość daru, jaki otrzymują w dzieciach• Przezwyciężać podziały w rodzinie, dążąc do tego, „aby wszyscy stanowili jedno”Familiaris consortio nr 21 Na czym polegają zadania społeczne i polityczne rodziny a także jej rola w Kościele?Zadania społeczne i polityczne:• Prokreacja i wychowanie• Służba społeczna rodzin na rzecz tych, do których nie są w stanie dotrzeć organizacje dobroczynne i opiekuńcze• Wszelkie przejawy gościnności• Wyrażanie opinii w formie interwencji politycznej, by struktury państwowe nie tylko nie ograniczały praw i obowiązków rodzin, ale by ich broniły• Uświadamianie sobie roli twórców „polityki prorodzinnej”Familiaris consortio nr 44 w Kościele:• Budowa Królestwa Bożego w dziejach• Przekazywanie miłości Chrystusa – stawanie się wspólnotą „zbawiającą”• Aktywny udział w posłannictwie Kościoła – jako wspólnotawierząca i ewangelizującaw dialogu z Bogiemw służbie człowiekowiFamiliaris consortio 49 – 50 Co to jest „nowe przykazanie miłości” i jak rodzina powinna je realizować?Papież zwraca uwagę, że życie chrześcijańskie znajduje swoje prawo nie w spisanych kodeksach, ale w osobowym działaniu Ducha Świętego, który ożywia i prowadzi chrześcijanina. Również dla małżonków i rodzin przewodnikiem jest Duch Święty, którego otrzymali w sakramencie małżeństwa. Małżeństwo stawia na nowo przed małżonkami prawo ewangelicznej miłości. Miłość małżonków – oczyszczona i zbawiona – jest owocem Ducha, który działa w ich sercach, będąc dla nich podstawowym przykazaniem życia moralnego. Domaga się zarazem odpowiedzialnej wolności. "Rodzina chrześcijańska, ożywiona i podtrzymywana nowym przykazaniem miłości, żyje gościnnością, szacunkiem i służbą każdemu człowiekowi, w którym zawsze dostrzega godność osoby i dziecka Bożego" - pisze consortio nr 63-64 Jakie są różnice w duszpasterskim podejściu do małżonków, którzy są w separacji, albo są rozwiedzeni, a nie zawarli nowego związku i takimi, którzy po rozwodzie wstąpili w nowe związki?Podstawowa różnica polega na tym, że małżonkom, którzy żyją w separacji lub są rozwiedzeni, ale nie zawarli nowego związku, nie ogranicza się prawa do korzystania z sakramentów. Jeżeli jednak po rozwodzie małżonkowie wstępują w nowe związki, nie mogą być dopuszczeni do Komunii świętej i sakramentu pokuty. Pojednanie w sakramencie pokuty otwierające drogę do sakramentu Eucharystii dostępne jest wyłącznie dla tych, którzy postanawiają żyć w pełnej wstrzemięźliwośći, powstrzymując się od aktów przysługujących tylko względem sakramentu małżeństwa zakazuje również duszpasterzom dokonywania jakichkolwiek aktów kościelnych czy ceremonii względem osób rowiedzionych zawierających kolejne małżeństwo. Duszpasterze mogliby w ten sposób wprowadzać w błąd wiernych co do nierozerwalności ważnie zawartego consortio nr 83 – 84